ชื่อไทย : นางพญาเสือโคร่ง

ชื่ออื่นๆ : ฉวีวรรณ   (ภาคเหนือ) เส่คาแว่   เส่แผ่  แส่ลาแหล (กะเหรี่ยง  เชียงใหม่)  ซากุระดอย 

ชื่อสามัญ : -

ชื่อวิทยาศาตร์ : Prunus  cerasoides D. Don

ชื่อวงศ์ : ROSACEAE

การกระจายพันธุ์ : เป็นพรรณไม้ที่มีการกระจายพันธุ์ตามธรรมชาติอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน  ญี่ปุ่น  ไต้หวัน  พบอยู่กในป่าที่ระดับความสูง   500-1,500  เมตร  จากระดับน้ำทะเล

       ในประเทศไทย  พบขึ้นตามภูเขาที่สูงจากระดับน้ำทะเล  1,00-2,000   เมตร  เช่น  บนดอยอินทนนท์   ดอยเชียงดาว ฯลฯ

ลักษณะทั่วไป : นางพญาเสือโคร่งเป็นไม้ยืนต้นผลัดใบ   ขนาดเล็ก มีความสูงประมาณ 10-15 เมตร ใบ เป็นชนิดใบเดี่ยว ลักษณะรูปรีแบบไข่ หรือไข่กลับ ออกสลับกัน ใบมีความกว้าง 3-5 เซนติเมตร ยาว 5 -12 เซนติเมตร  ปลายใบเรียวแหลม โคนใบกลมหรือสอบแคบ ขอบจักปลายก้านใบมีต่อม 2-4 ต่อม หูใบแตกแขนงคล้ายเขากวาง ใบร่วงง่าย ดอก สีขาว  ชมพู หรือดง ออกเป็นช่อกระจุกใกล้ปลายกิ่ง ก้านดอกยาว 0.7-2 เซนติเมตร ขอบริ้วประดับจักไม่เป็นระเบียบ กลีบเลี้ยงติดกันเป็นรูปกรวย กลีบดอกมี 5 กลีบ เมื่อบานขนาดโตเส้นผ่าศูนย์กลาง 1-2 เซนติเมตร

ผล  รูปไข่หรือกลม ยาว 1-1.5 ฌวนติเมตร  เมื่อสุกสีแดง

ระยะเวลาออกดอก  ออกดอระหว่างดือนธันวาคมจนถึงกุมภาพันธ์ โดยจะทิ้งใบก่อนออกดอก

การขยายพันธุ์ : ขยายพันธุ์โดยเมล็ด

การปลูก : การเจริญเติบโตและการปรับปรุงพันธุ์

195 นางพญาเสือโคร่ง (Prunus cerasoides )